Odkryj historię koronacji w Opactwie Westminsterskim | Kluczowe informacje na temat ceremonii królewskich

Ostatni anglosaski monarcha, Harold II, został koronowany w 1066 r. w Opactwie Westminsterskim. Od tego czasu miejsce to było konserwowane w celu przeprowadzania wszystkich koronacji. Houses of Parliament i Big Ben stoją naprzeciwko Opactwa Westminsterskiego. Symbolicznie pokazuje to, jak suweren i parlament współpracują ze sobą w sprawach politycznych kraju.

Krzesło koronacyjne zostało zbudowane dla Edwarda I w latach 1297-1300 i jest jednym z najcenniejszych artefaktów, które przetrwały średniowiecze. Zawierał on "Kamień ze Scone", zdobyty po pokonaniu Szkotów w 1296 roku. Większość angielskich monarchów koronowano tutaj od XIV wieku, a ostatnim był król Karol III w 2023 roku. Kamień ze Scone znajduje się obecnie na Zamku w Edynburgu.

Liber Regalis, czyli Księga Królewska, została napisana w 1382 roku i wyjaśnia porządek chrześcijańskiej koronacji. Przed koronacją monarcha jest uznawany przez lud (Uznanie), składa obietnice swoim poddanym i Bogu (Przysięga), jest namaszczany świętym olejem (Namaszczenie) i otrzymuje królewskie regalia, takie jak miecz i orb (Inwestytura), po czym monarcha obejmuje tron królewski (Intronizacja).

Arcybiskup Canterbury tradycyjnie odprawia koronacje, a w przypadku jego nieobecności zastępuje go biskup mianowany przez króla. W ceremonii biorą udział wielcy urzędnicy państwowi, premier i członkowie gabinetu, gubernatorzy generalni i premierzy Wspólnoty Narodów, gubernatorzy Korony Brytyjskiej, głowy państw zależnych i szlachta. Zaproszeni są również dygnitarze z innych krajów.

Przed procesją władca przywdziewa karmazynowy płaszcz. W czasie namaszczenia noszona jest zwykła biała szmatka. Supertunica to długi złoty jedwabny płaszcz z szerokimi rękawami, który sięga do kostek. Podszyta jest różowym jedwabiem, obszyta złotą koronką i zapinana na pas z symbolami narodowymi. Fioletowy surdut jest noszony podczas ostatniej części, gdy monarcha otrzymuje koronę cesarską.

Władca wchodzi do opactwa w karmazynowym surducie i karmazynowej aksamitnej szacie państwowej i zajmuje miejsce na krześle Estate. Arcybiskup Canterbury, Lord Kanclerz, Lord Wielki Szambelan, Lord Najwyższy Konstabl i Hrabia Marszałek poruszają się po teatrze koronacyjnym. Arcybiskupi wzywają do uznania suwerena. Następnie arcybiskup składa suwerenowi przysięgę. Monarcha może również przyjąć Deklarację Przystąpienia, jeśli tego nie zrobił. Cała Biblia Króla Jakuba, łącznie z apokryfami, bierze udział w tej ceremonii.

Święta pieśń rozpoczyna namaszczenie, a arcybiskup odmawia modlitwę przygotowawczą. Chór śpiewa hymn koronacyjny opactwa, Zadok the Priest. W międzyczasie władca zdejmuje szatę i udaje się na krzesło koronacyjne. W pozycji siedzącej na ich głowy nakładane jest złote nakrycie, co jest świętą częścią ceremonii, której nie ujawnia się publicznie. Arcybiskup używa konsekrowanego oleju do namaszczenia suwerena poprzez narysowanie krzyża na dłoniach, głowie i sercu podczas recytacji świętej formuły konsekracyjnej. Władca klęka na ostatnią modlitwę, podnosi się i ponownie siada na krześle.

Władca przywdziewa colobium sindonis, białą szatę bez rękawów, która symbolizuje porzucenie ziemskiej próżności i stanięcie przed Bogiem. Arcybiskup wręcza władcy miecz państwowy, który ten kładzie na ołtarzu. Monarcha jest ponownie odziany w Szatę Królewską. Arcybiskup nadaje klejnoty w koronie, z których pierwszym jest Orb, wydrążona złota kula z kamieniami szlachetnymi i krzyżem, symbolizująca panowanie Jezusa. Po otrzymaniu, kula i krzyż wracają na ołtarz. Władca otrzymuje pierścień symbolizujący jego "małżeństwo" z krajem.

Arcybiskup modli się, podnosząc i opuszczając koronę św. Edwarda z ołtarza głównego. Dziekan Westminsteru niesie koronę na krzesło koronacyjne wraz z arcybiskupem i innymi wysokimi rangą biskupami. Korona zostaje przekazana arcybiskupowi, który nakłada ją na głowę monarchy. Odwiedzający opactwo goście intonują "God Save the King/Queen" 3 razy. Następnie arcybiskup recytuje tłumaczenie łacińskiej modlitwy Coronet te Deus, na koniec której wszyscy odwiedzający pochylają głowy i mówią "Amen". Następnie chór śpiewa antyfonę wraz z benedykcją.

Władca zostaje wprowadzony na tron. Po zajęciu miejsca recytowane są słowa "Stójcie mocno i trzymajcie się mocno od teraz...", będące tłumaczeniem łacińskiej formuły Sta et retine. Arcybiskupi i biskupi dokonują aktu hołdu, w którym przysięgają wierność swojemu suwerennemu panu, królowi lub królowej królestwa i obrońcy wiary, a także swoim spadkobiercom i następcom, zgodnie z prawem. Następnie rodzina królewska indywidualnie odda hołd władcy. Jeśli jest król/królowa małżonka, są oni namaszczani, inwestowani i koronowani podczas prostej ceremonii po złożeniu hołdu.

Nosiciele Miecza Stanu, Miecza Sprawiedliwości Czasowej, Miecza Sprawiedliwości Duchowej i Miecza Miłosierdzia kierują się w stronę kaplicy św. Edwarda. Władca wchodzi do kaplicy, a chór śpiewa hymn dziękczynny. Korona św. Edwarda i inne regalia są składane na ołtarzu głównym kaplicy. Władca zdejmuje Szatę Królewską, zastępując karmazynowy płaszcz fioletowym płaszczem i zakłada Szatę Cesarską. Zakładają oni cesarską koronę państwową, biorą berło z krzyżem i kulą i opuszczają kaplicę, gdy śpiewany jest hymn narodowy.