Architektura zamku Windsor | Design i wspaniałość największego zamieszkałego zamku na świecie

Wejdź do kaplicy św. Jerzego, gotyckiego klejnotu zamku, gdzie spiczaste łuki, żebrowane sklepienia i okna witrażowe opowiadają historie sprzed wieków. Możesz także dostrzec gotyckie akcenty w niektórych częściach State Apartments, starannie odrestaurowanych po pożarze w 1992 roku z eleganckimi detalami w stylu gotyckiego odrodzenia.

W epoce wiktoriańskiej architekt Sir Jeffry Wyatville dodał wieżyczki, wieże i mury obronne, nadając zamkowi filmowy charakter przypominający wspaniałość przedstawioną w filmie The Crown. Najlepszym miejscem, aby zobaczyć te główne punkty z bliska, są karmazynowe i zielone pokoje, w których wiktoriański przepych jest w pełni widoczny.

Jeffry Wyatville był angielskim architektem, słynącym ze skrupulatnej dbałości o szczegóły i łączenia elementów historycznych z nowoczesnym designem. Jego godne uwagi prace obejmują przekształcenie Pałacu Buckingham i zaprojektowanie kilku wiejskich domów w stylu gotyckim.

Edward Blore, wybitny architekt i antykwariusz, został doceniony za prace renowacyjne przy zabytkowych budynkach. W szczególności przeprojektował wschodni front Pałacu Buckingham, dodając kultowy centralny balkon i przyczynił się do renowacji Pałacu Lambeth.

Anthony Salvin specjalizował się w budowie i renowacji zamków, domów wiejskich i kościołów. Najbardziej znany jest z odrestaurowania zamku Alnwick i pracy nad rekonstrukcją White Tower of London, co podkreśla jego doświadczenie w konserwacji historycznej architektury.

Hugh May był wybitnym architektem epoki Restauracji, pamiętanym z zaprojektowania przebudowanego Teatru Sheldonian w Oksfordzie. Jego prace są przykładem klasycznej architektury, odzwierciedlając jego umiejętności w tworzeniu harmonijnych i eleganckich przestrzeni.

Zamek Windsor został zbudowany w strategicznym miejscu nad Tamizą, obok saskich królewskich terenów łowieckich, aby strzec zachodniego podejścia do Londynu. Budowa rozpoczęła się około 1070 roku pod rządami Wilhelma Zdobywcy i została ukończona 16 lat później.

Pod koniec 1100 roku Henryk II zastąpił drewniane konstrukcje kamiennymi. Stworzył dwa zestawy królewskich apartamentów: rezydencję państwową w Dolnym Okręgu i prywatną rezydencję w Górnym Okręgu. Później Henryk III przebudował budynki Henryka II, w tym nową kaplicę.

W latach pięćdziesiątych XIII wieku Edward III przekształcił Zamek Windsor z wojskowej twierdzy w gotycki pałac, wydając na ten cel aż 50 000 funtów, czyli więcej niż wydał jakikolwiek poprzedni król Anglii! Biskup William z Wykeham kierował renowacjami, które obejmowały wewnętrzny budynek bramny z okrągłymi wieżami i oddzielne apartamenty królewskie dla króla i królowej.

Ryszard II kontynuował dzieło Edwarda III przez sześć lat po śmierci króla. Później Edward IV rozpoczął budowę obecnej Kaplicy Królewskiej św. Jerzego w 1475 roku i dodał nowoczesne akcenty do królewskich apartamentów.

Henryk VII dodał wąskie skrzydło na zachód od Apartamentów Państwowych, podczas gdy jego syn, Henryk VIII, zbudował bramę swojego imienia i drewniany taras z widokiem na tereny łowieckie. W latach siedemdziesiątych XV wieku Elżbieta I podjęła się napraw i ulepszeń, w tym długiej galerii z widokiem na północny taras. Galeria ta stała się później częścią Biblioteki Królewskiej w XIX wieku.

Karol II zmodernizował Apartamenty Państwowe w 1660 roku, unowocześniając wnętrza luksusowymi tkaninami i arrasami. Do 1684 roku stały się one najwspanialszymi barokowymi apartamentami królewskimi w Anglii. The Long Walk, aleja o długości 2,65 mili prowadząca z zamku do Windsor Great Park, powstała za panowania Karola II.

Jerzy III zlecił renowacje, aby nadać Komnatom Królewskim styl neoklasycystyczny, dodając Pokój Muzyczny i Jadalnię. W 1796 r. architekt James Wyatt przekształcił wygląd zewnętrzny w gotycki pałac, wprowadzając sklepiony sufit w holu wejściowym i zastępując Schody Królowej Wielkimi Schodami.

Wilhelm IV kontynuował renowacje, dodając Waterloo Chamber i rozbudowując St George's Hall. Meble w stylu francuskiego empire zostały dostarczone przez firmę Morel & Seddon. Do 1828 roku na projekt wydano około 300 000 funtów!

Królowa Wiktoria zainstalowała prywatną kaplicę na końcu St George's Hall i przebudowała Wielkie Schody. Royal Mews i ujeżdżalnia zostały ukończone w latach 40-tych XIX wieku. Korzystała z Sali Wewnętrznej przez prawie 30 lat, aż do 1866 r., kiedy to architekt Anthony Salvin zamknął ją, aby stworzyć mniejszą Salę Wejścia Stanowego.

20 listopada 1992 r. w prywatnej kaplicy królowej Wiktorii wybuchł pożar, który rozprzestrzenił się na dach i uszkodził St George's Hall oraz kilka Apartamentów Królowej. Kierowany przez nieżyjącego już księcia Filipa Komitet Restauracji naprawił i odbudował zniszczone obszary. Niektóre pokoje zostały odrestaurowane w nowoczesnym stylu gotyckim, podczas gdy innym przywrócono wygląd sprzed pożaru.

W 2020 r. ponownie otwarto Salę Wewnętrzną i utworzono nową ścieżkę do Sali Wejścia Państwowego dla głów państw i gości. Warstwy farby na suficie Sali Wewnętrznej zostały usunięte, odsłaniając skomplikowane wzory, w tym dzieła sztukatora Francisa Bernasconiego z epoki regencji.

Wejdź do serca Zamku Windsor, a znajdziesz się w Middle Ward, zbudowanym na sztucznym kopcu wznoszącym się na wysokość 50 stóp. Wyobraź sobie całą kredę, która została wykopana z okolicznego rowu, aby stworzyć to wzgórze! Na nim znajduje się Okrągła Wieża, XII-wieczne cudo, które zostało podniesione o 30 stóp na początku XIX wieku przez Jeffry'ego Wyatville'a, nadając mu jeszcze bardziej imponującą prezencję.

Podczas eksploracji zauważysz dwa główne sposoby wejścia do Środkowego Oddziału. Od zachodu brama otwiera się bezpośrednio na Taras Północny. Skieruj się na wschód, a natkniesz się na XIV-wieczną bramę Norman Gatehouse. Przejdź przez sklepione łuki, podziwiaj skomplikowane rzeźby i maski lwów, a następnie kontynuuj naturalnie w kierunku Górnego Oddziału.

Upper Ward to miejsce, w którym ożywa królewskie życie. Po stronie północnej znajdziesz apartamenty państwowe , podczas gdy po stronie południowej znajdują się prywatne apartamenty króla i Brama Króla Jerzego IV. Nie przegap uderzającego posągu z brązu króla Karola II na koniu, wyrzeźbionego przez Josiasa Ibacha w 1679 roku, na zachodnim krańcu!

Przyjrzyj się uważnie murom: zewnętrzna część jest wykonana z wytrzymałego kamienia Bagshot Heath, podczas gdy wnętrza są wyłożone zwykłymi cegłami. Te wysokie wieże i blanki zostały zaprojektowane tak, aby robić wrażenie, inspirowane XVIII-wiecznym ruchem malowniczym.

Niedaleko kaplicy znajduje się Klasztor Podkowy, niegdyś siedziba kościelnych śpiewaków. Odrestaurowany w 1871 roku, zachował tylko fragmenty oryginału, ale nadal wskazuje na muzyczną przeszłość zamku. W pobliżu znajdziesz jeden z najstarszych zachowanych elementów Zamku Windsor: Wieżę Zegarową, wraz z lochami, portykiem, dzwonami zamkowymi z 1478 roku i zegarem z 1689 roku.

Kaplica św. Jerzego to arcydzieło rzemiosła artystycznego, zbudowane między końcem XIV a początkiem XV wieku w stylu gotyckim. Wejdź do środka, aby podziwiać ozdobnie rzeźbione drewniane stalle chóru z 1400 roku. Spójrz na północ, a zauważysz starsze okno wykuszowe, zamówione przez króla Henryka VIII dla jego żony, Katarzyny Aragońskiej.

Kaplica służy również jako królewskie miejsce spoczynku. Pod podłogą w krypcie przed ołtarzem spoczywają Henryk VIII, Jane Seymour, Karol I i zmarła królowa Elżbieta II. Historycy uważają Kaplicę Królewską św. Jerzego za jeden z najlepszych przykładów architektury gotyckiej w Anglii, gdzie artyzm, historia i królewskie dziedzictwo łączą się na każdym kroku.

Apartamenty państwowe Zamku Windsor zachwycą miłośników architektury. Zaprojektowany przez Jeffry'ego Wyatville'a, każdy pokój ma swój własny styl, z francuskimi pokojami w stylu rokoko, które są najbardziej znane. Wielka Sala Recepcyjna jest największa, z rokokowym sufitem i dekoracjami ze złotych liści, podczas gdy pokoje takie jak Komnata Obecności Królowej nadal zachowują swój barokowy urok z 1600 roku.

Inne pokoje przedstawiają gotyckie wzory z 1700 roku lub epoki wiktoriańskiej. Po pożarze w 1992 r. Giles Downes odrestaurował kilka obszarów w stylu "gotyku downesowskiego", w tym Lobby Lantern, prywatną kaplicę, Wielką Salę i nowy dach St George's Hall.