Pełny przegląd architektury Zamku Windsor

Jeffry Wyatville był wpływowym angielskim architektem znanym z dbałości o szczegóły. Jego godne uwagi prace obejmują przekształcenie Pałacu Buckingham i budowę kilku wiejskich domów w stylu gotyckim, pokazując jego doświadczenie w łączeniu elementów historycznych z nowoczesnym designem.

Edward Blore był wybitnym architektem i antykwariuszem znanym z prac renowacyjnych przy zabytkowych budynkach. Jest znany z odrestaurowania Pałacu Lambeth i wkładu w przeprojektowanie wschodniej fasady Pałacu Buckingham, gdzie dodał kultowy centralny balkon.

Anthony Salvin był wykwalifikowanym architektem specjalizującym się w budowie i renowacji zamków, domów wiejskich i kościołów. Jest znany ze swoich prac konserwatorskich na zamku Alnwick i wkładu w odbudowę White Tower of London.

Hugh May był cenionym architektem w epoce Restauracji. Został zapamiętany dzięki swojemu projektowi przebudowanego Teatru Sheldonian w Oksfordzie, wspaniałego przykładu klasycznej architektury, który pokazał jego umiejętności tworzenia harmonijnych i eleganckich przestrzeni.

Położony wysoko nad Tamizą, obok saksońskich królewskich terenów łowieckich, zamek został pierwotnie zbudowany, aby strzec zachodniej części Londynu. Wilhelm Zdobywca rozpoczął budowę około 1070 roku, a 16 lat później zamek został ukończony.

Pod koniec 1100 roku Henryk II zamienił drewno na kamień. Zbudował w nim 2 zestawy królewskich apartamentów - rezydencję państwową w dolnym okręgu i mniejszą prywatną rezydencję w górnym okręgu. Oryginalny normański donżon został przebudowany na Okrągłą Wieżę w 1170 roku. Później Henryk III przebudował budynki Henryka II, w tym nową kaplicę.

W latach 50-tych XIII wieku król Edward III zdecydował się porzucić wojskowe fortyfikacje i przekształcić Zamek Windsor w gotycki pałac. Wydał 50 000 funtów, więcej niż jakikolwiek angielski król kiedykolwiek wydał na pojedynczy budynek. William z Wykeham, biskup Winchesteru, poprowadził renowacje w 1357 roku. Zbudowali wewnętrzny budynek bramny z okrągłymi wieżami i stworzyli królewskie apartamenty z oddzielnymi pokojami dla króla i królowej.

Edward III niestety nie doczekał na żywo ukończenia swojego dzieła, ale jego wnuk Ryszard II kontynuował projekt przez kolejne sześć lat. Nowoczesne akcenty w pokojach króla i królowej zostały wprowadzone później, a Edward IV rozpoczął budowę obecnej kaplicy św. Jerzego w 1475 roku.

W średniowieczu zamek Windsor był już odpowiednią rezydencją królewską. Król Henryk VII zbudował wąską strzelnicę na zachód od State Apartments. Jego syn, Henryk VIII, zbudował bramę nazwaną jego imieniem oraz drewniany taras z widokiem na tereny łowieckie.

Do czasu, gdy królowa Elżbieta I objęła rezydencję na Zamku Windsor, wiele części zamku wymagało naprawy. Tak więc w latach siedemdziesiątych XV wieku odświeżyła to miejsce. Dodała nawet długą galerię z widokiem na północny taras. Galeria ta ostatecznie stała się częścią Biblioteki Królewskiej w XIX wieku.

Karol II nie był fanem staromodnego pałacu królewskiego. Kiedy został królem w 1660 roku, zmodernizował Apartamenty Państwowe, wprowadzając nowe wnętrza, w tym drogie tkaniny i wspaniałe arrasy, czyniąc je w 1684 roku najwspanialszymi barokowymi apartamentami królewskimi w Anglii.

Fantazyjne apartamenty przetrwały ponad sto lat, dopóki król Jerzy III nie sprowadził architekta, który nadał pokojom neoklasycystyczny wygląd. Dodano pokoje Music Room i jadalnię. W 1796 roku wyznaczył Jamesa Wyatta do przekształcenia zamku w gotycki pałac. Wyatt dodał sklepiony sufit w holu wejściowym i zamienił Schody Królowej na Wielkie Schody.

Król Jerzy IV kontynuował transformację swojego poprzednika. Jego doradca, Sir Charles Long, chciał przesadzić z wyglądem zewnętrznym zamku. Podnieśli oni wysokość Okrągłej Wieży, dodali nowe wieże i blanki oraz dodali więcej szczegółów do murów zewnętrznych. Jeffry Wyatville przedłużył hol wejściowy do Wieży Jerzego IV i zburzył Wielkie Schody, aby stworzyć Salę Wewnętrzną.

Jerzy IV nie doczekał na żywo ukończenia całego projektu, ale jego następca, król Wilhelm IV, kontynuował prace. Dodał Waterloo Chamber i rozbudował St George's Hall. Firma Morel & Seddon dostarczyła meble w najnowszym stylu francuskiego imperium. Pod koniec 1828 roku wydano 300 000 funtów.

Po kompleksowej renowacji dokonanej przez Jerzego IV, jego następcy niewiele zrobili, aby wzbogacić zamek. Jednak królowa Wiktoria, która wstąpiła na tron w 1837 roku, zainstalowała prywatną kaplicę na końcu St George's Hall i przebudowała Wielkie Schody. Royal Mews i ujeżdżalnia zostały ukończone w latach 40-tych XIX wieku.

Królowa Wiktoria korzystała z Inner Hall przez prawie 30 lat, ale w 1866 r. poleciła architektowi Anthony'emu Salvinowi zamknięcie go i zbudowanie mniejszego State Entrance Hall. Inner Hall stał tam przez wieki, używany jako magazyn i zbierał kurz, aż w końcu w 1965 roku przekształcono go w tymczasową przestrzeń wystawową.

20 listopada 1992 roku nastąpiła katastrofa. Pożar strawił prywatną kaplicę królowej Wiktorii. Płomienie rozprzestrzeniły się, pochłaniając dach i niszcząc sufity w St George's Hall, prywatnej kaplicy i kilku pokojach w State Apartments, w tym w Grand Reception Room, State Dining Room i Crimson Drawing Room.

Komitet konserwatorski, kierowany przez nieżyjącego już księcia Filipa, pracował nad naprawami i renowacją. Odbudowali oni niektóre z najbardziej zniszczonych obszarów, takie jak St George's Hall, w nowoczesnym stylu gotyckim. Inne obszary zostały naprawione, aby wyglądały dokładnie tak, jak przed pożarem. Projekt odbudowy okazał się ogromnym sukcesem i rozpoczął się dokładnie pięć lat po pożarze.

W 2020 r. ponownie otwarto Salę Wewnętrzną i utworzono nową ścieżkę do Sali Wejścia Państwowego, z której korzystają zarówno głowy państw, jak i goście. Ponadto możesz zobaczyć Długi Marsz, stworzony przez Karola II. Usunięto również warstwy farby z sufitu Sali Wewnętrznej, odsłaniając skomplikowane wzory znajdujące się pod spodem, w tym prace Francisa Bernassconiego, popularnego sztukatora (tynkarza) z okresu regencji.

W samym sercu tego wszystkiego znajdziesz Middle Ward, zbudowany wokół ogromnego, sztucznego wzgórza, które ma 50 stóp wysokości. Ten imponujący kopiec powstał przy użyciu kredy wykopanej z otaczającego go rowu. To dopiero widok! Na szczycie tego wzgórza znajduje się Okrągła Wieża, oryginalny XII-wieczny budynek podniesiony o 30 stóp w 1800 roku przez Jeffry'ego Wyatville'a, aby był wyższy i bardziej imponujący. W latach 1991-1993 dodano nawet dodatkową przestrzeń wewnątrz dla Królewskich Archiwów.

Istnieją dwa główne sposoby, aby dostać się do Middle Ward. Zachodnie wejście jest otwarte, z bramą prowadzącą na północny taras. A po wschodniej stronie znajdziesz normański budynek bramny z XIV wieku! Ta brama jest mocno sklepiona, ozdobiona rzeźbami i maskami lwów, tradycyjnym symbolem majestatu, i prowadzi do Górnego Oddziału. Zewnętrzna część budynku bramnego została przebudowana przez Wyatville, a wnętrze zostało mocno przekształcone do celów mieszkalnych w XIX wieku.

Po północnej stronie znajdziesz Apartamenty Państwowe, podczas gdy prywatne apartamenty królewskie i Brama Króla Jerzego IV znajdują się po stronie południowej. Okrągła wieża wyznacza zachodnią krawędź. Pod Okrągłą Wieżą znajduje się gigantyczny posąg z brązu przedstawiający króla Karola II na koniu, wykonany przez Josiasa Ibacha w 1679 roku. Upper Ward sąsiaduje z XVII-wiecznymi tarasami Hugh Maya - North Terrace wychodzi na Tamizę, a East Terrace, z prywatnym ogrodem różanym Jerzego IV, wychodzi na Home Park.

Zewnętrzna część murów w Upper Ward wykonana jest z kamienia Bagshot Heath, podczas gdy wnętrze wyłożone jest zwykłymi cegłami. Do gotyckich akcentów użyto żółtego kamienia z Bath. W 1600 roku dodali również krzemień do zaprawy, aby kamienie z różnych epok wyglądały tak samo. Górny okręg został zaprojektowany z myślą o dramatyzmie dzięki wysokim wieżom i blankom, inspirowanym XVIII-wiecznym ruchem malowniczym. Prace renowacyjne po pożarze w 1992 roku pokazały, że wciąż istnieją fragmenty oryginalnych XII-wiecznych murów!

Budynek w kształcie podkowy, Klasztor Podkowy, mieścił śpiewaków kościelnych. Został on odrestaurowany przez George'a Gilberta Scotta w 1871 roku, więc niewiele pozostało z oryginalnego budynku. Jedną z najstarszych zachowanych części Dolnego Oddziału jest Wieża Zegarowa, w której znajduje się loch, portyk, dzwony zamkowe z 1478 roku i zegar z 1689 roku. Anthony Salvin dodał stożkowy dach w XIX wieku. Po drugiej stronie kaplicy znajdują się XVI-wieczne budynki, w tym Wojskowa Rezydencja Rycerska, w której na żywo mieszka Zakon Rycerzy Podwiązki. Jest też brama króla Henryka VIII z herbem jego żony, Katarzyny Aragońskiej.

Zbudowany między późnym 1400 a wczesnym 1500 rokiem w stylu gotyku wertykalnego, wewnątrz znajdziesz ozdobnie rzeźbione drewniane stalle chóru z 1400 roku! Zostały one rozbudowane w 1700 roku przez Henry'ego Emlyna o specjalne mosiężne płyty, na których widnieją herby Rycerzy Podwiązki z ostatnich 6 wieków! Po zachodniej stronie znajdują się okazałe wiktoriańskie drzwi i schody. Wschodnie okno jest również wiktoriańskie z witrażami, ale inne okno wykuszowe zbudowane przez króla Henryka VIII dla jego żony, Katarzyny Aragońskiej, po północnej stronie jest starsze.

Mówiąc o królach i królowych, kilku z nich jest tu pochowanych! Henryk VIII, Jane Seymour, Karol I, a nawet zmarła królowa Elżbieta II, wszyscy spoczywają pod podłogą w krypcie przed ołtarzem. W pobliżu pochowany jest również Edward IV. Historycy twierdzą, że kaplica ta jest jednym z najlepszych przykładów architektury gotyckiej w całej Anglii.

Wyatville zaprojektował każdy pokój inaczej, a najbardziej znane są pokoje w stylu rokoko. Grand Reception Room jest największy (100 stóp x 40 stóp), z masywnym francuskim sufitem w stylu rokoko i francuskimi arrasami Gobelins, ozdobionymi złotymi liśćmi. W białych, zielonych i karmazynowych pokojach rysunkowych znajdują się 62 rzeźbione, pozłacane drewniane panele ilustrujące broń i wojnę.

Komnata Obecności Królowej, Komnata Audiencji Królowej i Jadalnia Króla pozostały nietknięte od 1600 roku, zaprojektowane przez Hugh Maya wraz z malarzem Antonio Verrio i rzeźbiarzem Grinlingiem Gibbonsem w barokowym, francusko-włoskim stylu.

Niektóre pokoje mają bardziej gotycki wystrój z 1700 roku lub epoki wiktoriańskiej, jak State Dining Room i Wielkie Schody Anthony'ego Galvina. Giles Downes wykorzystał styl gotyku downesjańskiego do odnowienia pokoi po pożarze w 1992 roku. Wybudował 3 pokoje w tym stylu: Lantern Lobby, prywatną kaplicę, Wielką Kuchnię i nowy dach St George's Hall.

Na dole znajdują się również średniowieczne elementy. Do dziś zachowało się XIV-wieczne Wielkie Poddasze (193 stóp x 31 stóp). Znajduje się tu również XIV-wieczny korytarz Larderie ozdobiony rzeźbionymi różami, zbudowany przez króla Edwarda III.