Een korte geschiedenis van Tower Bridge in Londen

In de 19e eeuw, toen East End van Londen zich begon te ontwikkelen, ontstond de behoefte aan een nieuwe rivieroversteekplaats. In 1876 werd het Special Bridge or Subway Committee opgericht om ideeën te ontwikkelen en werd er een openbare wedstrijd gehouden om een ontwerp voor de nieuwe brug te kiezen. Meer dan 50 ideeën werden ter evaluatie aangeboden aan het comité, waarvan er een aantal te zien waren in Tower Bridge. Het duurde echter tot oktober 1884 voordat Sir Horace Jones, de stadsarchitect, het gekozen ontwerp voor Tower Bridge voorstelde als resolutie, in samenwerking met John Wolfe Barry, die werd aangesteld als ingenieur.

De bouw van Tower Bridge begon in 1886. Het duurde acht jaar, vijf hoofdaannemers en de onvermoeibare arbeid van 432 bouwvakkers per dag om Tower Bridge te bouwen. Om het gebouw te ondersteunen werden twee grote pijlers gebouwd op funderingen diep in de rivierbedding en de torens en loopbruggen werden gebouwd met bijna 11.000 ton staal. Om het onderliggende staalwerk te beschermen werd deze structuur bekleed met Cornish Granite en Portland Stone. Toen Jones in 1887 overleed, nam George D. Stevenson het over en verving de oorspronkelijke bakstenen gevel door de iconische Victoriaanse gotische stijl. Het kostte £1.184.000 om de toren te bouwen.

De Prins en Prinses van Wales openden Tower Bridge officieel op 30 juni 1894. Lord Chamberlain, Lord Carrington en H.H. Asquith, de minister van Binnenlandse Zaken, waren aanwezig bij de openingsceremonie. Op dezelfde dag ging de brug, na een vertraging van twee minuten, voor het eerst omhoog. Een wet van het Parlement verplichtte een sleepboot om schepen in nood te helpen wanneer ze de brug overstaken, een verplichting die tot in de jaren 1960 duurde. De Tower Subway was de snelste manier om de Theems over te steken van Tower Hill naar Tooley Street in Southwark, totdat de brug werd gebouwd. Omdat er geen tol hoefde te worden betaald om Tower Bridge over te steken toen deze eenmaal open was, ging het grootste deel van het voetgangersverkeer deze brug gebruiken.

Tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was Tower Bridge een belangrijk verbindingspunt met de haven van Londen geworden. Dit betekende ook dat het een doelwit werd voor vijandelijke landen. Tussen 1940 en 1942 waren er een paar aanvallen op de Tower Bridge die delen van de brug beschadigden. In 1942 werd een derde motor geïnstalleerd voor het geval de bestaande beschadigd zou raken. Toen de brug werd gemoderniseerd, werd deze derde locomotief echter overbodig en werd hij geschonken aan het Forncett Industrial Steam Museum. Op 6 december 1949 werd het zuidelijke deel Grade I en het noordelijke deel van de brug op 27 september 1973 op de monumentenlijst geplaatst. In 1982 werd de Tower Bridge tentoonstelling geopend.

Tower Bridge was 's werelds grootste en meest geavanceerde basculebrug ten tijde van de bouw. Hydraulica werd gebruikt om deze bascules aan te drijven, waarbij stoom de enorme pompmachines aandreef. De opgewekte energie werd opgeslagen in zes grote accu's, zodat er altijd beschikbaarheid was wanneer dat nodig was om de Brug op te hijsen. De accu's leverden stroom aan de aandrijfmotoren, die de bascules omhoog en omlaag brachten. De bascules worden vandaag de dag nog steeds aangedreven door hydraulica, maar sinds 1976 worden ze aangedreven door olie en elektriciteit in plaats van stoom. De originele pompmotoren, accumulatoren en ketels zijn nu te zien in de machinekamers van Tower Bridge.

Kijk door de glazen vloer naar beneden en je ziet de beroemde rode Londense bussen en voetgangers over de brug razen terwijl de rivierschepen eronderdoor varen.

Bezoekers kunnen naar de loopbruggen gaan die de twee torens met elkaar verbinden en iconische bezienswaardigheden bekijken, zoals de Tower of London, City Hall, de Shard en HMS Belfast.