Ontdek de kroningsgeschiedenis van Westminster Abbey | Belangrijke inzichten in koninklijke ceremonies

De laatste Angelsaksische vorst, Harold II, werd in 1066 in Westminster Abbey gekroond. Sindsdien is deze locatie bewaard gebleven voor het uitvoeren van alle kroningen. De Houses of Parliament en de Big Ben staan recht tegenover Westminster Abbey. Symbolisch toont dit hoe de Vorst en het Parlement samenwerken in de politieke aangelegenheden van het land.

De Kroningsstoel werd tussen 1297 en 1300 gebouwd voor Edward I en is een van de meest waardevolle kunstvoorwerpen die de Middeleeuwen hebben overleefd. Het bevatte de 'Stone of Scone', die in beslag werd genomen na het verslaan van de Schotten in 1296. De meeste Engelse vorsten zijn hier sinds de 14e eeuw gekroond, de meest recente was koning Charles III in 2023. De Stone of Scone ligt nu in Edinburgh Castle.

Het Liber Regalis, of Koninklijk Boek, werd geschreven in 1382 en legt de volgorde van de christelijke kroning uit. Voordat de monarch wordt gekroond, wordt hij erkend door het volk (Erkenning), doet hij beloften aan zijn onderdanen en God (Eed), wordt hij gezalfd met heilige olie (Zalving) en ontvangt hij koninklijke regalia zoals een zwaard en een orb (Belegging), waarna de monarch de troon bestijgt (Enthronement).

De aartsbisschop van Canterbury verzorgt traditioneel de kroningen en als hij afwezig is, neemt een koninklijk benoemde bisschop zijn plaats in. De ceremonie wordt bijgewoond door hoge staatsambtenaren, de premier en leden van het kabinet, gouverneurs-generaal en premiers van het Gemenebest, gouverneurs van de Britse kroon, staatshoofden van afhankelijke landen en adel. Ook hoogwaardigheidsbekleders uit andere landen zijn uitgenodigd.

Voor de processie trekt de vorst een karmozijnrode mantel aan. Bij de zalving wordt een eenvoudige witte doek gedragen. De supertunica is een lange jas van goudkleurige zijde met wijd uitlopende mouwen die tot de enkels reikt. Het is gevoerd met rozenzijde, afgezet met goudkleurig kant en vastgemaakt met een zwaardriem geweven met nationale symbolen. Een paarse overjas wordt gedragen tijdens het laatste deel, wanneer de keizerlijke staatskroon aan de vorst wordt geschonken.

De vorst betreedt de abdij in een karmozijnrode overjas en de karmozijnrode fluwelen Staatsmantel en neemt plaats op een Vorstenstoel. De aartsbisschop van Canterbury, Lord Chancellor, Lord Great Chamberlain, Lord High Constable en Earl Marshal lopen rond in het theater van de kroning. De aartsbisschoppen roepen op tot erkenning van de vorst. Hierna legt de aartsbisschop de eed af aan de vorst. De monarch mag ook de Toetredingsverklaring afleggen als hij dat nog niet heeft gedaan. De hele King James Bijbel, inclusief de Apocriefen, zit in deze ceremonie.

Een heilig lied begint de zalving en de aartsbisschop zegt een gebed ter voorbereiding. Het koor zingt de kroningshymne van de abdij, Zadok de Priester. Ondertussen trekt de vorst zijn mantel uit en gaat naar de kroningsstoel. Zittend wordt er een gouden bedekking op hun hoofd gelegd, een heilig onderdeel van de ceremonie dat niet aan het publiek wordt onthuld. De Aartsbisschop gebruikt gewijde olie om de Vorst te zalven door een kruis te tekenen op de handen, het hoofd en het hart terwijl hij de heilige wijdingsformule reciteert. De vorst knielt voor het laatste gebed, staat op en gaat weer op de stoel zitten.

De vorstin tooit zich met de colobium sindonis, een mouwloos wit gewaad dat symbool staat voor het achterlaten van wereldse ijdelheid en het staan voor God. De aartsbisschop overhandigt de vorst het Staatszwaard, dat hij op het altaar legt. De vorst wordt opnieuw gekleed met de Koninklijke mantel. De aartsbisschop schenkt de kroonjuwelen, waarvan de Orb de eerste is, een holle gouden bol met edelstenen en een kruis, dat de heerschappij van Jezus symboliseert. Eenmaal ontvangen worden de Orb en het kruis teruggebracht naar het altaar. De vorst krijgt een ring om zijn 'huwelijk' met het land te vertegenwoordigen.

De aartsbisschop bidt terwijl hij de kroon van St. Edward van het hoofdaltaar opheft en laat zakken. De deken van Westminster draagt de kroon naar de kroningsstoel, samen met de aartsbisschop en andere hoge bisschoppen. De kroon wordt teruggegeven aan de aartsbisschop, die hem op het hoofd van de vorst zet. De gasten van de abdij zingen 3 keer "God Save the King/Queen". De aartsbisschop reciteert dan een vertaling van een Latijns gebed, Coronet te Deus, aan het einde waarvan alle gasten hun hoofd buigen en "Amen" zeggen. Het koor zingt dan een antifoon samen met een zegen.

De vorst wordt naar de troon gebracht. Eenmaal zittend wordt "Sta stevig, en houd vast vanaf nu..." gereciteerd, een vertaling van de Latijnse formule Sta et retine. Aartsbisschoppen en bisschoppen verrichten de akte van hulde, waarbij ze trouw zweren aan hun Soevereine Heer, Koning of Koningin van het Rijk en Verdediger van het Geloof, evenals aan hun erfgenamen en opvolgers, in overeenstemming met de wet. Hierna brengt de koninklijke familie individueel hulde aan de vorst. Als er een koning/koningin is, wordt deze na de hulde gezalfd, geïnvesteerd en gekroond in een eenvoudige ceremonie.

De dragers van het Zwaard van Staat, het Zwaard van Tijdelijke Gerechtigheid, het Zwaard van Geestelijke Gerechtigheid en het Zwaard van Barmhartigheid gaan richting de St Edward's Kapel. De vorst gaat de kapel binnen en het koor zingt een danklied. De kroon van St. Edward en andere regalia worden op het hoofdaltaar van de kapel gelegd. De vorst verwijdert de mantel Royal vervangt de karmozijnrode mantel door een paarse mantel en trekt de keizerlijke mantel aan. Ze dragen de keizerlijke staatskroon, nemen de scepter met het kruis en de orb en verlaten de kapel terwijl het volkslied wordt gezongen.