Architektura Pałacu Buckingham | Ewolucja królewskiego punktu orientacyjnego

Architekt William Winde, na zlecenie księcia Buckingham, stworzył początkową strukturę Pałacu Buckingham, początkowo nazywanego Buckingham House. Jego projekt z 1703 roku obejmował centralny trzypiętrowy blok z flankującymi go skrzydłami. Ten układ oznaczał transformację pałacu w Pałac Buckingham, który znamy dzisiaj.

John Nash odegrał kluczową rolę w XIX-wiecznej przebudowie Buckingham House na Pałac Buckingham. Na zlecenie króla Jerzego IV, Nash rozbudował pałac o trzy skrzydła wokół centralnego dziedzińca, nadając mu wpływy francuskiego neoklasycyzmu. Projekty Nasha pozostają integralne pomimo jego ostatecznego zwolnienia.

Mianowany przez króla Wilhelma IV w 1830 roku, Edward Blore odegrał kluczową rolę w sfinalizowaniu Pałacu Buckingham po odejściu Johna Nasha. Jego niedopatrzenie doprowadziło wielki projekt Nasha do końca. Wkład Blore'a umocnił Pałac Buckingham jako oficjalną londyńską rezydencję brytyjskiego monarchy, a jego wygląd był świadectwem jego umiejętności.

Sir Aston Webb odcisnął niezatarte piętno na dziedzictwie Pałacu Buckingham na początku XX wieku. Przeprojektowany przez niego w 1913 r. front wschodni stał się tłem dla pomnika Wiktorii i słynnego balkonu, na którym składano królewskie pozdrowienia. Dokonane przez Webba ulepszenia pałacu umocniły jego status jako symbolu brytyjskiej monarchii.

Oryginalna konstrukcja została zbudowana z ciepłego kamienia Bath, podczas gdy wschodni front został zmodernizowany w 1913 roku przy użyciu trwałego, eleganckiego kamienia Portland.

Ukończony w 1850 roku i przeprojektowany w 1913 roku, East Front szczyci się kultowym balkonem, na którym rodzina królewska wita wiwatujące tłumy.

Projekt pałacu w kształcie litery U tworzy centralny dziedziniec, oferując majestatyczne wejście i wzmacniając jego uderzającą, królewską prezencję.

Zewnętrzna fasada prezentuje pełne wdzięku filary, szerokie łuki i szczegółowe prace kamieniarskie, które razem tworzą ponadczasowy urok.

Pałac otoczony jest rozległymi ogrodami ze sztucznym jeziorem i bujną roślinnością, które podkreślają jego królewski urok i spokojne piękno.

Neoklasycyzm błyszczy w Pałacu Buckingham z jego wielkim układem w kształcie litery U, symetryczną konstrukcją i klasycznymi elementami, takimi jak kolumny i frontony. Wewnątrz pałac jest równie piękny, z misternymi sufitami, dziełami sztuki i wyrafinowaną paletą kolorów.

Żółty salon olśniewa złotymi odcieniami, podczas gdy zielony salon łączy jedwab z rubinowymi dywanami. Tkaniny takie jak aksamit i brokat ożywiają teksturę, a schematy kolorów, takie jak kość słoniowa w White Drawing Room oraz czerwień i złoto w Grand Ballroom, dopełniają atmosferę.

Sztuka i meble w Pałacu Buckingham są po prostu niezwykłe! Królewska kolekcja zawiera arcydzieła światowej sławy artystów, takich jak Vermeer, podczas gdy meble pałacu, od stylu gruzińskiego do wiktoriańskiego, są pięknie wykonane z misternymi rzeźbieniami i złoceniami.

Wschodnie skrzydło Pałacu Buckingham jest pełne niespodzianek, od zapierającego dech w piersiach lotosowego żyrandola po chińskie jedwabne mury. Zegar Kylin i piękne japońskie panele dodają idealnego akcentu historii i sztuki, a każdy element opowiada własną historię w tej królewskiej fuzji kultur.

Główny korytarz, rozciągający się na 240 stóp, to perełka. Wyłożony efektownymi ebonizowanymi szafkami i japońskimi panelami, łączy w sobie królewską sztukę i bogatą historię monarchii. Dodatkowo, po drodze możesz podziwiać słynne obrazy Gainsborough!

W Białym Salonie znajdują się sprytnie zakamuflowane za lustrem drzwi prowadzące do królewskich apartamentów. Ponadto w całym pałacu znajdują się podziemne tunele i ukryte przejścia. Te prywatne trasy sprawiają, że poruszanie się po pałacu to prawdziwie królewska sprawa!

Znajdująca się w miejscu dawnej kaplicy zniszczonej podczas II wojny światowej, The King's Gallery została przebudowana w 1962 roku i znacznie rozbudowana przez architekta Johna Simpsona w 2002 roku. Jego projekt jest w stylu nowoczesnej Klasyki, z nowym doryckim portykiem wejściowym. Wnętrze zostało zaprojektowane z najnowocześniejszymi systemami kontroli środowiska i elastycznymi przestrzeniami galeryjnymi do eksponowania skarbów z Galerii Kolekcji Królewskich.

Zamówiony przez króla Jerzego IV i zaprojektowany przez Johna Nasha w 1825 roku, Royal Mews jest świadectwem funkcjonalnej elegancji. Neoklasycystyczna architektura charakteryzuje się wielkimi łukami i symetrycznym układem wokół rozległego centralnego dziedzińca. Projekt doskonale równoważy potrzeby działającej stajni z estetycznym przepychem, jakiego oczekuje się od królewskiej rezydencji.

Komnaty Królewskie, głównie dzieło architekta Johna Nasha z 1825 roku, prezentują francuski styl neoklasycystyczny. Projekt stawia na wielkość i teatralność, z bogatymi złotymi złoceniami, skomplikowanymi tynkami na strzelistych sufitach i żywymi wykończeniami scagliola. Przestrzenie zostały starannie zaprojektowane, aby zaimponować, służąc jako idealne tło dla królewskich ceremonii i przyjęć.

Ogrody o powierzchni 39 akrów zostały założone za panowania Jerzego IV i Wilhelma IV, przy znaczącym udziale architekta krajobrazu Williama Aitona i architekta Johna Nasha. Jest to klasyczny angielski ogród krajobrazowy z jeziorem w kształcie serpentyny i krętymi ścieżkami. Ogrody służą jako prywatna oaza pośród miasta i piękne przedłużenie pałacu na żywo.