10 fascynujących faktów o Pałacu Buckingham, których możesz nie znać

Pałac Buckingham jest synonimem królów i królowych Anglii. Nie został on jednak zbudowany przez nich ani dla nich. John Sheffield, pierwszy książę Buckingham, nakazał zburzenie istniejącego domu w Westminster i zbudował nowy pałac w tym samym miejscu w 1703 roku. Został on nazwany Buckingham House, a następnie zakupiony przez króla Jerzego III w 1761 roku. Kiedy królowa Wiktoria przejęła tron w 1837 roku, nazwała Pałac Buckingham swoją oficjalną rezydencją.

Pałac Buckingham jest odpowiednikiem Białego Domu, a mimo to ochrona nie była w stanie powstrzymać nastolatka o imieniu Edward Jones. Nazywany "chłopcem Jonesem", włamał się do budynku trzykrotnie w latach 1838-1841. Jones ukradł jedzenie z pałacowej kuchni, bieliznę królowej Wiktorii z jej komnaty i zasiadł na nieuchwytnym królewskim tronie. Jego sukces zaprosił również naśladowców, z Michaelem Faganem włamującym się do pałacu w 1982 roku.

II wojna światowa spowodowała ogromne zniszczenia w Europie, w tym w muzeach, budynkach rządowych, zabytkowych budowlach oraz tysiącach cywilnych domów i mieszkań. Pomimo swojego znaczenia dla dziedzictwa i historii Anglii, Pałac Buckingham również został zbombardowany podczas wojny. Brytyjski rząd doradził królowi Jerzemu VI i jego rodzinie opuszczenie budynku, ale oni zdecydowali się pozostać w pałacu, nawet gdy niemieckie bombowce wycelowały w niego dziewięć bezpośrednich trafień.

Pałac Buckingham rozciąga się na obszarze 39 akrów, z ogrodami otaczającymi wielki pałac. Królewscy mogą znaleźć wszystko, czego potrzebują wewnątrz pałacu. Od poczty po kino, posterunek policji i klinikę, Pałac Buckingham jest jak wioska lub małe miasteczko samo w sobie. Wewnątrz pałacu znajdziesz ponad 775 pokoi, w tym 52 sypialnie królewskie i odwiedzających, 188 sypialni dla personelu, 92 biura, 19 kabin i 78 łazienek.

Pałac Buckingham jest gospodarzem spotkań królewskich i rządowych oraz zagranicznych dygnitarzy. Jednak w latach 1937-1939 pałac był gospodarzem spotkania Girl Guides, brytyjskiego odpowiednika Girl Scouts. Księżniczka Elżbieta i jej młodsza siostra Małgorzata były Girl Guides, zanim ta pierwsza została królową, organizując pierwsze spotkanie Girl Guide Company na terenie pałacu, w którym uczestniczyło ponad 30 dziewcząt pochodzenia arystokratycznego.

Mury pałacu wykonane są z wapienia oolitowego, skały osadowej. Został on wykorzystany przy budowie Pałacu Buckingham, Empire State Building, Pentagonu i innych punktów orientacyjnych. W artykule opublikowanym w 2017 r. w czasopiśmie Scientific Reports stwierdzono, że wapień oolitowy tworzy się wokół zmineralizowanych zwłok mikroskopijnych organizmów. Oznacza to, że skamieniałości w strukturze Pałacu Buckingham mają ponad 200 milionów lat.

W grudniu 1918 r. prezydent Wilson został pierwszym prezydentem USA, który odwiedził Pałac Buckingham. Był w drodze na konferencję w Paryżu, ale postanowił zatrzymać się u Pierwszej Damy Edith Wilson. Król Jerzy V odwzajemnił się wydaniem bankietu, co zaowocowało silnymi więzami między narodami. Od tego czasu pałac odwiedziło kilka amerykańskich głów państw, w tym prezydent Jimmy Carter w 1977 roku, który złamał protokół, całując królową Elżbietę w usta.

Królowa Elżbieta II zmodernizowała monarchię i aktywnie zainteresowała się rządem i decyzjami politycznymi. Oprócz tego, jej ekstrawaganckie imprezy kanapkowe są równie pomijane. Królowa Elżbieta uwielbiała kanapki tak bardzo, że każdego lata organizowała co najmniej trzy przyjęcia kanapkowe w londyńskiej rezydencji królewskiej. Odwiedzający jedli ponad 20 000 kanapek na każdym z tych przyjęć, a także byli częstowani herbatą i ciastkami z mieszanki Pałacu Buckingham.

Odwiedzający mogą stwierdzić, czy król znajduje się w Pałacu Buckingham, patrząc na flagę powiewającą wysoko nad pałacem. Używano dwóch flag, królewskiego sztandaru i Union Jack. Jeśli flaga królewska jest rozwinięta, oznacza to, że król jest w pałacu. Natomiast jeśli powiewa Union Jack, oznacza to, że króla nie ma w pałacu.

Kiedy po raz pierwszy wyprodukowano mundury dla strażników pałacowych, czerwony był wówczas najtańszym barwnikiem, a rodzina królewska wybrała go, aby zaoszczędzić pieniądze. Czerwone mundury stały się również głęboko zakorzenioną tradycją brytyjskiej Gwardii Królewskiej, symbolizując władzę, prestiż i tożsamość narodową. Niektórzy twierdzą również, że czerwone mundury zapewniają imponującą i autorytatywną obecność, potencjalnie odstraszając niepożądane zachowania w pobliżu pałacu.