De architectuur van Buckingham Palace | Een koninklijk ontwerp

Architect William Winde maakte in opdracht van de hertog van Buckingham de eerste structuur van Buckingham Palace, aanvankelijk Buckingham House genoemd. Zijn ontwerp uit 1703 had een centraal blok van drie verdiepingen met flankerende vleugels. Deze lay-out markeerde de overgang van het paleis naar het Buckingham Palace dat we vandaag de dag kennen.

John Nash speelde een centrale rol in de 19e-eeuwse verbouwing van Buckingham House tot Buckingham Palace. In opdracht van koning George IV breidde Nash het paleis uit met drie vleugels rond een centrale binnenplaats en voegde er Franse neoklassieke invloeden aan toe. De ontwerpen van Nash blijven integraal, ondanks zijn uiteindelijke ontslag.

Edward Blore werd in 1830 benoemd door koning Willem IV en speelde een belangrijke rol bij het afronden van Buckingham Palace na het vertrek van John Nash. Zijn onoplettendheid bracht Nash's grootse plan tot een einde. Door Blore's bijdragen werd Buckingham Palace de officiële Londense residentie van de Britse monarch en het uiterlijk ervan getuigt van zijn vaardigheid.

Sir Aston Webb drukte een onuitwisbare stempel op het erfgoed van Buckingham Palace aan het begin van de 20e eeuw. Zijn herontwerp van de oostgevel in 1913 introduceerde het decor voor het Victoria Memorial en het beroemde Balkon voor koninklijke begroetingen. Webbs verbeteringen aan de buitenkant van het paleis verstevigden de status als symbool van de Britse monarchie.

De oorspronkelijke structuur werd gebouwd met warme Bathsteen, terwijl de oostelijke voorkant in 1913 werd bijgewerkt met duurzame, elegante Portlandsteen.

De oostelijke façade, voltooid in 1850 en opnieuw ontworpen in 1913, heeft het iconische balkon waar de koninklijke familie juichende menigten begroet.

Het U-vormige ontwerp van het paleis vormt een centrale binnenplaats, die een majestueuze entree biedt en de opvallende, vorstelijke aanwezigheid versterkt.

De buitenkant heeft sierlijke pilaren, grote bogen en gedetailleerd steenwerk, die allemaal samen zorgen voor de tijdloze charme.

Het paleis wordt omringd door uitgestrekte tuinen met een kunstmatig meer en weelderige landschapsarchitectuur, die de koninklijke allure en serene schoonheid versterken.

Het neoclassicisme schittert in Buckingham Palace met zijn grootse U-vormige indeling, symmetrische ontwerp en klassieke elementen zoals zuilen en frontons. Binnen is het paleis net zo mooi, met ingewikkelde plafonds, kunstwerken en een verfijnd kleurenpalet.

De gele salon schittert in gouden tinten, terwijl de groene salon zijde combineert met robijnrode tapijten. Stoffen als fluweel en brokaat brengen textuur tot leven en de kleurenschema's, zoals ivoor in de Witte Tekenkamer en rood en goud in de Grote Balzaal, maken de sfeer compleet.

De kunst en het meubilair in Buckingham Palace zijn buitengewoon! De Royal Collection bevat meesterwerken van wereldberoemde kunstenaars als Vermeer, terwijl de meubels van het paleis, variërend van Georgian tot Victoriaanse stijlen, prachtig zijn gemaakt met ingewikkeld houtsnijwerk en verguldsel.

De East Wing van Buckingham Palace zit vol verrassingen, van de adembenemende lotuskroonluchter tot de Chinese zijden wandkleden. De Kylin klok en prachtige Japanse panelen voegen het perfecte vleugje geschiedenis en kunst toe, waarbij elk stuk zijn eigen verhaal vertelt in deze koninklijke fusie van culturen.

De hoofdgang, die 240 voet lang is, is een juweeltje. Bekleed met opvallende geëboniseerde kasten en Japanse panelen, mengt het koninklijke kunst en rijke geschiedenis. Bovendien kun je onderweg genieten van beroemde schilderijen van onder andere Gainsborough!

In de Witte Tekenkamer is er een deur die slim gecamoufleerd achter een spiegel naar de koninklijke appartementen leidt. Bovendien zijn er ondergrondse tunnels en verborgen gangen door het hele paleis. Deze privéroutes maken van het paleis een echte koninklijke aangelegenheid!

De King's Gallery, gelegen op de plek van een voormalige kapel die in de Tweede Wereldoorlog werd verwoest, werd in 1962 heringericht en in 2002 aanzienlijk uitgebreid door architect John Simpson. Het ontwerp is modern klassiek, met een nieuwe Dorische ingangsportiek. Het interieur is ontworpen met ultramoderne omgevingscontroles en flexibele galerieruimtes om schatten uit de Koninklijke Collectie tentoon te stellen.

In opdracht van koning George IV en ontworpen door John Nash in 1825 is de Royal Mews een bewijs van functionele elegantie. De neoklassieke architectuur wordt gekenmerkt door de grote booggewelven en de symmetrische indeling rond een grote centrale binnenplaats. Het ontwerp brengt de behoeften van een werkstal perfect in balans met de esthetische grandeur die verwacht wordt van een koninklijk etablissement.

De State Rooms, voornamelijk het werk van architect John Nash uit 1825, laten een Franse neoklassieke stijl zien. Het ontwerp geeft prioriteit aan grandeur en theatraliteit, met weelderig verguld goud, ingewikkeld pleisterwerk op hoge plafonds en levendige scagliola-afwerkingen. De ruimtes zijn zorgvuldig ontworpen om indruk te maken en dienen als de perfecte achtergrond voor koninklijke ceremonies en recepties.

De tuin van 39 hectare werd aangelegd tijdens de regeerperiodes van George IV en William IV, met belangrijke bijdragen van tuinarchitect William Aiton en architect John Nash. Het ontwerp is een klassieke Engelse landschapstuin met een serpentinevormig meer en kronkelende paden. De tuinen dienen als een privéoase te midden van de stad en als een prachtig verlengstuk van het paleis.