Een compleet overzicht van de architectuur van Windsor Castle

Jeffry Wyatville was een invloedrijke Engelse architect die bekend stond om zijn aandacht voor detail. Tot zijn opmerkelijke werken behoren de transformatie van Buckingham Palace en de bouw van verschillende landhuizen in gotische stijl, die zijn expertise in het combineren van historische elementen met modern design laten zien.

Edward Blore was een vooraanstaand architect en antiquair die bekend stond om zijn restauratiewerk aan historische gebouwen. Hij wordt erkend voor zijn restauratie van Lambeth Palace en zijn bijdragen aan het herontwerp van de oostgevel van Buckingham Palace, waar hij het iconische centrale Balkon toevoegde.

Anthony Salvin was een bekwaam architect die gespecialiseerd was in het bouwen en restaureren van kastelen, landhuizen en kerken. Hij is beroemd vanwege zijn restauratiewerk aan Alnwick Castle en zijn bijdragen aan de reconstructie van de White Tower of London.

Hugh May was een gewaardeerde architect tijdens de Restauratie. Hij wordt herinnerd om zijn ontwerp van het herbouwde Sheldonian Theatre in Oxford, een prachtig voorbeeld van klassieke architectuur, dat zijn vaardigheid in het creëren van harmonieuze en elegante ruimtes liet zien.

Hoog boven de rivier de Theems, naast het Saksische koninklijke jachtgebied, werd het kasteel oorspronkelijk gebouwd om de westkant van Londen te bewaken. Willem de Veroveraar begon rond 1070 met de bouw en 16 jaar later was het kasteel klaar.

Eind 1100 ruilde Henry II het hout in voor steen. Hij bouwde 2 sets koninklijke appartementen binnenin - een staatsresidentie in de Lower Ward en een kleinere privéresidentie in de Upper Ward. De oorspronkelijke Normandische donjon werd in 1170 herbouwd als de Ronde Toren. Later herbouwde Hendrik III de gebouwen van Hendrik II, inclusief een nieuwe kapel.

In de jaren 1350 besloot koning Edward III om de militaire vestingwerken overboord te gooien en Windsor Castle in een gotisch paleis te veranderen. Hij gaf 50.000 pond uit, meer dan welke Engelse koning ooit had uitgegeven aan een enkel gebouw. William of Wykeham, de bisschop van Winchester, leidde de renovatie in 1357. Ze bouwden een binnenpoort met ronde torens en creëerden koninklijke appartementen met aparte kamers voor de koning en koningin.

Edward III leefde helaas niet om zijn werk af te zien, maar zijn kleinzoon Richard II hield het project nog zes jaar vol. Moderne aanpassingen aan de kamers van de koning en koningin werden later uitgevoerd en Edward IV begon in 1475 met de bouw van de huidige St George's Chapel.

In de Middeleeuwen was Windsor Castle al een geschikte koninklijke residentie. Koning Hendrik VII bouwde een smalle reeks ten westen van de State Apartments. Zijn zoon, Henry VIII, bouwde een naar hem genoemde poort en een houten terras met uitzicht op het jachtgebied.

Tegen de tijd dat koningin Elizabeth I haar intrek nam in Windsor Castle, moesten veel delen van het kasteel worden gerepareerd. Dus knapte ze de plek op in de jaren 1570. Ze voegde zelfs een lange galerij toe met uitzicht op het noordelijke terras. Deze galerij werd uiteindelijk in de 19e eeuw onderdeel van de Koninklijke Bibliotheek.

Charles II was geen fan van het ouderwetse koninklijke paleis. Toen hij in 1660 koning werd, moderniseerde hij de State Apartments met nieuwe interieurs, waaronder dure stoffen en prachtige wandtapijten, waardoor het in 1684 de meest grandioze barokke koninklijke appartementen in Engeland waren.

De chique appartementen bleven meer dan een eeuw bestaan totdat koning George III een architect in de arm nam om de kamers een neoklassieke uitstraling te geven. Een Muziekkamer en Eetkamer werden toegevoegd. In 1796 stelde hij James Wyatt aan om de buitenkant van het kasteel om te toveren in een gotisch paleis. Wyatt voegde een gewelfd plafond toe in de entreehal en verruilde de Queen's Stairs voor de Grand Stairs.

Koning George IV zette de transformatie van zijn voorganger voort. Zijn adviseur, Sir Charles Long, wilde de buitenkant van het kasteel overdrijven. Ze verhoogden de hoogte van de Ronde Toren, voegden nieuwe torens en kantelen toe en voegden meer details toe aan het metselwerk aan de buitenkant. Jeffry Wyatville breidde de entreehal van de George IV Tower uit en sloopte de Grand Stair om de Inner Hall te creëren.

George IV maakte niet meer mee dat het hele project werd voltooid, maar zijn opvolger, Koning Willem IV, hield de boel gaande. Hij voegde de Waterloo Chamber toe en breidde St George's Hall uit. De firma Morel & Seddon leverde meubilair in de nieuwste Franse Empirestijl. Tegen het einde van 1828 was er £300.000 uitgegeven.

Na de uitgebreide restauratie van George IV deden zijn opvolgers weinig aan het kasteel. Koningin Victoria, die in 1837 op de troon kwam, installeerde echter een privékapel aan het einde van St George's Hall en herbouwde de Grand Staircase. De Royal Mews en de manege werden in de jaren 1840 voltooid.

Koningin Victoria maakte bijna 30 jaar lang gebruik van de Inner Hall, maar in 1866 gaf ze architect Anthony Salvin de opdracht om deze af te sluiten en een kleinere State Entrance Hall te bouwen. De Binnenhal heeft daar eeuwenlang gestaan, werd gebruikt als opslagruimte en verzamelde stof totdat er in 1965 eindelijk een tijdelijke tentoonstellingsruimte van werd gemaakt.

Op 20 november 1992 sloeg het noodlot toe. Een brand verwoestte de privékapel van koningin Victoria. De vlammen verspreidden zich, overspoelden het dak en vernielden de plafonds in St George's Hall, de privékapel en verschillende kamers in de staatsappartementen, waaronder de Grand Reception Room, de State Dining Room en de Crimson Drawing Room.

Een restauratiecomité, onder leiding van wijlen prins Philip, werkte aan de reparaties en restauratie. Ze herbouwden enkele van de zwaarst getroffen gebieden, zoals St George's Hall, in een moderne gotische stijl. Andere delen werden gerepareerd zodat ze er precies zo uitzagen als voor de brand. Het restauratieproject was een groot succes en begon precies vijf jaar na de brand.

In 2020 werd de Binnenhal heropend en werd er een nieuw pad naar de Staatsingang gecreëerd, dat zowel door staatshoofden als bezoekers wordt gebruikt. Bovendien krijg je de Long Walk te zien, gemaakt door Charles II. Lagen verf van het plafond van de Binnenhal werden ook verwijderd, waardoor de ingewikkelde ontwerpen eronder zichtbaar werden, waaronder werken van Francis Bernassconi, een populaire stucadoor uit de Regency-periode.

Midden in het hart van alles vind je de Middle Ward, gebouwd rond een enorme, door mensen gemaakte heuvel die 50 meter hoog is. Deze indrukwekkende heuvel werd gemaakt met krijt dat werd opgegraven uit de omringende greppel. Het is een prachtig gezicht! Op de top van deze heuvel staat de Round Tower, een oorspronkelijk 12e-eeuws gebouw dat in de jaren 1800 door Jeffry Wyatville 30 meter hoger werd gemaakt om groter en indrukwekkender te zijn. In 1991-1993 werd er binnen zelfs extra ruimte toegevoegd voor het Koninklijk Huisarchief.

Er zijn twee manieren om in de Middle Ward te komen. De westelijke ingang is open, met een gateway die naar het noordelijke terras leidt. En aan de oostkant vind je het Normandische poortgebouw uit de 14e eeuw! Dit poortgebouw is zwaar gewelfd, versierd met houtsnijwerk en leeuwenmaskers, een traditioneel symbool van majesteit, en leidt naar de Bovenste Afdeling. De buitenkant van het poortgebouw werd verbouwd door Wyatville en het interieur werd in de jaren 1800 ingrijpend verbouwd voor residentieel gebruik.

Aan de noordkant vind je de State Apartments, terwijl de koninklijke privéappartementen en de King George IV Gate aan de zuidkant liggen. De Ronde Toren markeert de westelijke rand. Onder de Ronde Toren staat een reusachtig bronzen beeld van koning Karel II te paard, gemaakt door Josias Ibach in 1679. De Upper Ward grenst aan de 17e-eeuwse terrassen van Hugh May - het North Terrace kijkt uit over de rivier de Theems en het East Terrace, met de privérozentuin van George IV, kijkt uit over het Home Park.

De muren in de Upper Ward zijn aan de buitenkant gemaakt van Bagshot Heath steen, terwijl de binnenkant bekleed is met gewone bakstenen. Voor gotische accenten gebruikten ze gele steen uit Bath. In de jaren 1600 voegden ze ook vuursteen aan de mortel toe om stenen van verschillende leeftijden op elkaar te laten lijken. De Upper Ward werd ontworpen om dramatisch te zijn met zijn hoge torens en kantelen, geïnspireerd door de 18e-eeuwse pittoreske beweging. Restauratiewerkzaamheden na de brand in 1992 showden dat er nog steeds delen van de originele 12e-eeuwse muren zijn!

Het hoefijzervormige gebouw, de Hoefijzerkloostergang, bood onderdak aan kerkzangers. Het werd in 1871 gerestaureerd door George Gilbert Scott, dus er is niet veel van het oorspronkelijke gebouw over. Een van de oudste overgebleven delen van de Lower Ward is de Curfew Tower met een kerker, een sally port, kasteelklokken uit 1478 en een klok uit 1689. Anthony Salvin voegde het kegelvormige dak toe in de jaren 1800. Aan de andere kant van de kapel staan 16e-eeuwse gebouwen, waaronder de Militaire Ridderresidentie waar de Orde van de Kousenbandridders live woont. Er is ook een poort van koning Hendrik VIII met het wapen van zijn vrouw, Catharina van Aragon.

Gebouwd tussen eind 1400 en begin 1500 in de Perpendicular gotische stijl, vind je binnen sierlijk gesneden houten koorbanken uit de jaren 1400! Deze werden in de jaren 1700 door Henry Emlyn uitgebreid met speciale messing platen die de wapens van de Knights of the Garter uit de laatste 6 eeuwen showen! Er is een grote Victoriaanse deur en trap aan de westkant. Het oostelijke raam is ook Victoriaans met gebrandschilderd glas, maar een ander erkerraam aan de noordkant, gebouwd door koning Hendrik VIII voor zijn vrouw Catharina van Aragon, is ouder.

Over koningen en koninginnen gesproken, een paar van hen liggen hier begraven! Henry VIII, Jane Seymour, Charles I en zelfs wijlen koningin Elizabeth II rusten allemaal onder de vloer in het gewelf voor het altaar. Edward IV ligt ook vlakbij begraven. Historici zeggen dat deze kapel een van de beste voorbeelden is van gotische architectuur in heel Engeland.

Wyatville ontwierp elke kamer anders, met als bekendste de rococokamers. De Grand Reception Room is de grootste (100ft x 40ft), met een massief Frans rococoplafond en Franse wandtapijten van Gobelins, versierd met bladgoud. De witte, groene en karmozijnrode kamers hebben 62 gebeeldhouwde, vergulde houten panelen die wapens en oorlog illustreren.

De presentiekamer van de koningin, de audiëntiekamer van de koningin en de eetkamer van de koning zijn onaangetast gebleven uit de jaren 1600, ontworpen door Hugh May samen met schilder Antonio Verrio en houtsnijder Grinling Gibbons in een barokke, Frans-Italiaanse stijl.

Sommige kamers hebben een meer gotisch ontwerp uit de jaren 1700 of het Victoriaanse tijdperk, zoals de State Dining Room en Anthony Galvin's Grand Staircase. Giles Downes gebruikte de Downesiaanse gotische stijl om kamers te restaureren na de brand in 1992. Hij bouwde 3 kamers in deze stijl: de Lantaarn Lobby, de privékapel, de Grote Keuken en het nieuwe dak van de Grote Zaal van Sint Joris.

Er zijn ook middeleeuwse elementen beneden. De 14e-eeuwse Great Undercroft (193ft x 31ft) is nog steeds bewaard gebleven. Er is ook de 14e-eeuwse Larderie gang versierd met gebeeldhouwde rozen, gebouwd door koning Edward III.